اثر مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیر دهی موش مادر بر رفتار تشخیص شی جدید در زاده های نر و ماده

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند که سیستم کولینرژیک مرکزی می تواند بر حافظه حیوان در تعیین مکان اشیاء موثر باشد، اما اطلاعات کافی در رابطه با مصرف مواد موثر بر این سیستم در دوران بارداری بر تشخیص شی جدید نسبت به شی قدیم و اثر آن بر جنین ها وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف لسیتین (به عنوان منبع کولین) در دوران بارداری و شیردهی بر رفتار تشخیص اشیاء به عنوان شاخصی از حافظه شناختی در زاده ها ی نر و ماده موش صحرایی می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، رت های ماده با میانگین وزنی 10±160گرم در طول بارداری (22 روز) تا سن 21 روزگی زاده ها توسط مقادیر مختلف لسیتین و یا حامل آن گاواژ گردیدند. گروه ها شامل: کنترل (بدون دریافت هرگونه دارو)، شاهد و دو گروه دریافت کننده لسیتین با مقادیر 120 و 240 میلی گرم/کیلوگرم بودند. زاده ها پس از تفکیک جنسی، در 36 روزگی جهت بررسی حافظه تشخیصی مورد آموزش قرار گرفتند. تعداد زاده ها در هر گروه برای هر جنس 7 سر بود. یافته ها: نتایج نشان داد که مصرف لسیتین 240 میلی گرم/ کیلوگرم در زاده های ماده سبب افزایش زمان قرار گیری در کنار شی جدید نسبت به گروه شاهد شده است (05/0p< ) در حالی که در سایر گروه ها تفاوتی بین زاده ها وجود نداشت. نتیجه گیری: مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیردهی مادران سبب تغییر در حافظه تشخیصی در زاده های ماده می گردد و همچنین جنسیت می تواند منشأ بروز اثرات متفاوتی از این ترکیب در بدن حیوان باشد.